பிரகலாதன் வார்த்தையை மெய்ப்பிக்க தூணிலிருந்து வெளிப்பட்டது நரசிம்மம்

எதனாலும் எனக்கு அழிவு கிடையாது. தேவர்கள் என்னைக் கண்டால் இனி ஓடிஒளிவார்கள். மூன்று லோகங்களும் எனக்கு இனி அடிமை. இனி நாராயணன் என் பெயரைக் கேட்டாலே நடுங்குவான். தேவலோகத்துக்குள் நான் நுழைந்தால் இனி இந்திரன் தான் எனக்கு சாமரம் வீச வேண்டும். இனி மூவுலகங்களிலும் இந்த ஹிரண்யகசிபு கொடியே பறக்க வேண்டும். எனக்கு பூலோக ராஜ்யம் கசந்துவிட்டது. நாம் வைகுண்டத்துக்கு திக்விஜயம் செய்வோம் தயாராகுங்கள். எதிர்க்க ஆளில்லை என்று இறுமாப்பு காட்டும் நாராயணனுக்கு நான் யார் என்று காட்டுகிறேன். என்ன நாரதா திருமால் என்னை எதிர்கொள்ளப் போகிறாரா இல்லை பயந்து கொண்டு ஓடிஒளியப் போகின்றாரா என அலட்சியப் பார்வையோடு நாரதரை நோக்கினான் ஹிரண்யகசிபு.

 

ஹிரண்யகசிபு வந்திருக்கிறேன் வைகுண்டத்துக் கதவுகள் திறக்கட்டும். எங்கே அந்த நாராயணன் ஓ பள்ளியறையிலா உடைத்து தள்ளுங்கள் கதவை, எங்கே அவனைக் காணோம். பயந்து ஓடிஒளிவதுதான் நாராயணனுக்கு கைவந்த கலையாயிற்றே. அவனது பரிவாரங்களை கைது செய்து இழுத்து வாருங்கள் ஹரியால் மூவுலகைக் கடந்து செல்ல முடிகிறதா எனப் பார்ப்போம். நாம் இப்போது தேவலோகம் புகுவோம். ஏய் இந்திரா எங்கே ஒளிந்திருக்கிறாய். இத்தனை வருடங்களாக சுகபோகத்தை அனுபவித்தது பத்தாதா. நரனுக்கு ஒரு நீதி, தேவனுக்கு ஒரு நீதியா? ஹிரண்யகசிபு இருக்கையில் அமர்ந்து பேசலாமே என்றான் இந்திரன். பேசுவோம் பேசுவோம் என்றான் ஹரண்யகசிபு. எங்கே ஆடச்சொல்லுங்கள் நாங்களும் கண்குளிரப் பார்க்கிறோம் ரம்பை, மேனகை, ஊர்வசியின் நாட்டியத்தை. ஆ சரணடைந்தால் உயிர் உங்களிடம் இருக்கும் யோசித்துக் கொள்ளுங்கள். நாராயணன் தன்னை நம்பியவர்களை நட்டாற்றில் விட்டானா? இனி ஹரிநாமத்தை மூவுலகிலும் யாரும் உச்சரிக்கக் கூடாது.

 

தேவி எங்கே என் பிரகலாதன். பணிப்பெண்கள் விளையாட்டுக் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் இதோ அழைத்து வருகிறேன் மன்னா என்று சொல்கிறாள் அரசி. பிரகலாதனைப் பார்த்து உன்னைப் பார்த்தவுடன் என் உள்ளம் பூரிப்படைகிறது. உலகிற்கே ராஜா நான் உன் முன்பு தான் மண்டியிடுகிறேன். இந்த உலகில் நான் விலைமதிக்க முடியாததாக நினைப்பது உன் அன்பைத்தான். மூவுலகங்களையும் நான் ஆள்கிறேன், என்னை நீ தான் ஆள்கிறாய். எப்போதுமே சிங்கம் போன்று கர்ஜிப்பவன் உன் முன்பு மியாவ் எனச் சொல்லி விளையாட்டுக் காட்ட வேண்டியிருக்கிறது. மும்மூர்த்திகளே பணிந்து வணங்கும் எனது திருவடி உன்னைக் காணவே ஓடுகிறது. உன் தேனினும் இனிய மழலையை ஒரு நாள் முழுக்க கேட்டுக் கொண்டே இருக்கலாம். எதிர்காலத்தில் நீ அப்பனுக்கேற்ற பிள்ளை எனப் பெயர் வாங்க வேண்டும். இந்த ராஜ்யத்திற்கு ஒரே வாரிசு நீதான். நீ நாலும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக நாளை முதல் உன்னை குருகுலவாசத்துக்கு அனுப்பு முடிவு செய்திருக்கிறேன் என்று கூறிவிட்டு திரும்பி என்ன தேவி உனக்கு இதில் சம்மதம் தானே என்கிறான்.

 

ஆச்சாரியரே என் குலக்கொழுந்தை உங்களிடம் ஒப்படைக்கிறேன். வீரத்தை அவன் என்னிடமிருந்து கற்றுக் கொள்வான். ஞானத்தை உங்களிடமிருந்து பெற்றுக் கொள்ளட்டும். வீரத்திலும், ஞானத்திலும் அவன் பகலவனாக விளங்க வேண்டும். வானில் நட்சத்திரங்கள் பல ஆனால் சூரியன் ஒன்று தானே. ஆயிரம் யானை வலிமையுடையவனுக்கு சிறிது ஞாமிருந்தால் போதும் இம்மூவுலகையும் ஆண்டுவிடலாம். தகப்பனார் போல் தந்திரம் இருந்தால்தான் மும்மூர்த்திகளையும் பணிய வைக்க முடியும். நீங்கள் அறியாததல்ல அவன் விருட்சமாகி நிழல் தருவது உங்கள் கைகளில் தான் இருக்கிறது. நான் வருகிறேன் என்று பிரகலாதனை பாடசாலையில் விட்டுவிட்டு கிளம்பினான் ஹிரண்யகசிபு.

 

ஒருநாள் அரண்மனையில் பிரகலாதன் இறைநாமத்தை சொல்லிக் கொண்டிருக்க அங்கு வந்த ஹிரண்யகசிபு என்ன பிரகலாதா என்ன சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறாய் என்னிடம் சொல் என்று கேட்கிறான். உடனே பிரகலாதன் ஓம் நமோ நாராயணாய நம என்று சொல்லத்துவங்க ஹிரண்யகசிபுக்கு கோபம் தலைக்கேறுகிறது. இதை உனக்கு யார் சொல்லித் தந்தது என்கிறான். நம்மை படைத்தவனின் நாமம் நமக்கு பிறர் சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டுமா தந்தையே என்கிறான் பிரகலாதன். மூவுலகங்களையும் நான் ஆட்சி செய்யும் போது நீ நாராயண மந்திரத்தை உச்சரித்துக் கொண்டு இருக்கிறாய் ஓம் ஹிரண்யகசிபு நமக என்று சொல் என பிரகலாதனை நிர்பந்திக்கிறான் ஹிரண்யகசிபு. பிரகலாதனோ படைத்தவன் நாமத்தை மட்டுமே இந்த பக்தனின் வாய் சொல்லும் தந்தையே என்கிறான். பிரகலாதன் ஏதேதோ பிதற்றுகிறான் என்று எண்ணிய ஹிரண்யகசிபு ஆச்சாரியரை அழைக்கிறான். நாளைக்குள் பிரகலாதனுக்கு ஓம் ஹிரண்கசிபு நமக என்ற மந்திரத்தை ஓதுவதற்கு கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும் இல்லாவிட்டால் உங்கள் தலை உங்கள் உடலில் இருக்காது என்று மிரட்டி அனுப்புகிறான்.

 

அடுத்த நாள் பாடசாலையிலிருந்து திரும்பிய பிரகலாதனை அழைத்து இன்று என்ன கற்றுக் கொண்டாய் சொல் என்கிறான். ஓம் நமோ நாராயணாய நம என்றவுடன் பேயறை விழுந்தது பிரகலாதனுக்கு. போதும் போதும் நம் பிள்ளை என பொறுத்துக் கொண்டால் நீ எல்லை மீறிப் போகிறாய். இப்போது என் நாமத்தை சொல் உன்னைவிட்டு விடுகிறேன் சொல் சொல் என ஹிரண்யகசிபு பிரகலாதனை கட்டாயப் படுத்துகிறான். பிரகலாதனோ திரும்பவும் நாராயண மந்திரத்தைக் கூற வீரர்களை அழைத்து இந்தப் பொடியன் என் நாமத்தைக் கூறும் வரைக்கும் கசையால் அடியுங்கள் என கட்டளையிட்டுச் செல்கிறான். எத்தனை அடிகள் வாங்கியும் பிரகலாதன் ஹிரண்யகசிபு மந்திரத்தை சொல்ல மறுக்கவே. அங்கு வந்த ஹிரண்யகசிபு என்ன அடிபொறுக்க முடியாமல் ஒத்துக் கொள்வான் சின்னஞ்சிறு பையனாயிற்றே என நினைத்து விட்டேன். ஆயிரம் முறை நாராயணன் என்கிறாயே உன் ஹரி இப்போது எங்கே இருக்கிறான் மூவுலகமும் தான் என் கட்டுப்பாட்டில் அல்லவா இருக்கிறது என்றான் ஹிரண்கசிபு.

 

உடளே பிரகலாதன் ஹரி வானிலும் மண்ணிலும், இருளிலும் ஒளியிலும், நீரிலும் நிலத்திலும், தூணிலும் துரும்பிலும் எல்லோருடைய உள்ளத்திலும் அவனே வீற்றிருக்கிறான் என்று கூற கடும் கோபம் கொண்ட ஹிரண்யகசிபு தன் கதையை எடுத்து இந்தத் தூணில் இருப்பானா உன் ஹரி என கதையால் தூணைப் பிளக்க நரசிம்மம் அதிலிருந்து வெளிப்படுகிறது. பிரபஞ்ச சக்தி கோர ரூபத்துடன் தூணிலிருந்து வெளிப்படுவதை ஹிரண்கசிபுவால் நம்பமுடியவில்லை. நாராயணம் தன்னை நம்புகிறவர்களை நம்பிக்கை இழக்க செய்ய மாட்டான் என்று பிரகலாதன் சரிதம் நமக்கு நிரூபிக்கிறது. தன்னை கடவுள் என்று மார்தட்டிக் கொண்ட ஹிரண்யகசிபுக்கு நரசிம்மம் தந்த தண்டனை உலகறியும். பத்து அவதாரங்களில் பக்தனின் குரலுக்காக ஓடிவந்தது இந்த நரசிம்ம அவதாரம் மட்டுமே. நரசிம்மம் என்பது ஆகப்பெரிய இறையுணர்வின் வடிவம்.

ராகவேந்திரர் பிருந்தாவனத்தில் கண்ணன் குழல் ஊதுகிறான்

 

காற்று சங்கீதத்தை சுமந்து வருகிறது. எல்லா மரங்களும் அதற்கு மயங்குகிறதா என்ன? வீணையின் நாதத்தில் நாம் மயங்கினால் நாம் எங்கே இருக்கிறோம் என்பதையே மறந்துவிடுகிறோம். எண்ண அலைகள் அடங்கி மனம் ஆழ்கடல் ஆகிறது. சாதாரண பசும்பால் சுவாமிக்கு அபிஷேகம் செய்யப்பட்டவுடன் பிரசாதமாகிறது. சாதாரண நடை பிரகாரத்தைச் சுற்றும் போது பிரதட்சணம் ஆகிறது. சாதாரண சொற்கள் புரோகிதர்களிடமிருந்து எழும்பும்போது மந்திரங்கள் ஆகிறது. ஆரத்தியை தொட்டு கண்ணில் ஒத்திக்கொள்கிறோம். அதுவும் கருவறையிலிருந்து வந்துள்ளது, நாமும் கருவறையிலிருந்து வந்துள்ளோம். மணியோசையானது மனதை ஒடுங்கச் செய்கிறது. திருநீறு மனமே நானும் ஒருநாள் சாம்பாலாக வேண்டியதுதான் ரொம்பவும் ஆட்டம் போடக்கூடாது எனத் தெளிய வைக்கிறது.

 

குங்குமமோ எல்லோருடைய உடலிலும் இந்த நிறத்தில் தான் இரத்தம் ஓடுகிறது இதில் யார் உயர்ந்தவர் யார் தாழ்ந்தவர் என்ற தத்துவத்தை விளக்கி நிற்கிறது. கோபுரம்தாங்கிகள் கோபுரத்தை தாங்குவதில்லை. அதே போல் இறைவன் தான் வாழ்க்கைப் பாரத்தைச் சுமக்கிறான் என்றுணர்த்துகிறது. துவாரபாலகர்கள் முக்கியஸ்தர்களின் வருகையை மூலவரிடம் சொல்லாது உண்மையான பக்தனின் வருகையை மூலவரிடம் போய் சொல்லி மகிழ்கின்றன. எண்சாண் உடம்புக்கு சிரசே பிரதானம் என்பது போல் கலசங்கள் எப்போதும் உச்சியில்தான் வைக்கப்பட்டு இருக்கின்றன. பக்தர்களை காப்பாற்றுவதற்காக சுவாமி பல கரங்கள் கொண்டுள்ளார் ஆனால் சரணடைபவர்களுக்கு எளிதாக அவர் திருப்பாதம் ஒன்றே.

 

ஹம்பியில் இருந்து புவனகிரிக்கு வந்தாலும் வேதங்கள் சொல்லிக் கொடுத்தும் குடும்பத்துக்கு தேவையான பொருளீட்ட முடியவில்லை மூன்று குழந்தைகளின் தகப்பனான திம்மண்ணருக்கு. கடைசியில் வேங்கடநாதனைப் பார்த்துக் கொண்டே அவர் உயிர் பிரிந்தது. திம்மண்ணரின் மூன்றாவது மகன் திருப்பதி வேங்கடவனின் அருளால் பிறந்தவனாயிற்றே. திம்மண்ணர் பொருளீட்டி வைக்கவில்லை சந்ததிக்கு அருள் சேர்த்து வைத்திருக்கிறார் அல்லவா? அவர் செய்த புண்ணியம்தான் ஏழை வேங்கடநாதனை நாராயணன் ஸ்தோத்திரத்தை உச்சரிக்க வைத்திருக்கிறது. நாவில் சரஸ்வதி நடனமாடும் வேங்கடநாதனுக்கு இல்லறைத் துணைவியாக சரஸ்வதி என்ற பெண்ணே வாய்த்தாள். மகனை பிறக்க வைத்து வம்ச விருத்திக்கு அனுகூலம் செய்த இறைவன் சாப்பாட்டுக்கு வழி செய்யாமல் சோதிக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். ஜீவனத்துக்கே கையேந்துபவர்களுக்கு யார் கடன் கொடுப்பார்கள். வேங்கடநாதன் தனது குருவான ஸ்ரீசுசீந்திர தீர்த்தரிடம் சென்று தனது நிலையை எடுத்துக் கூறி சிறிது பணம் பெற்று வந்தார். பிறரிடம் யாசித்து உடலை வளர்ப்பது கேவலமான காரியமாக இருந்தது வேங்கடநாதனுக்கு.

 

குரு சுசீர்திரருக்கு உடம்பு படுத்துவிட்டது. புவனகிரிக்கு ஆள்விட்டு கூப்பிட்டு அனுப்பினார் வேங்கடநாதனை. படுக்கையிலிருந்தபடியே எனக்குப் பிறகு மத்வபீடத்தின் தலைமைப் பொறுப்பை நீதான் ஏற்க வேண்டும் என்றார். என்னை நம்பியே இருக்கும் இரு ஜீவன்களின் கதி  என்றார் வேங்கடநாதர். வேங்கடநாதா நாராயணன் அவர்களை கரைசேர்க்க மாட்டானா என்றார். சிறுபிள்ளைக்கு தந்தையாக இருந்து எந்தவொரு நல்லகாரியத்தையும் அவனுக்கு நான் செய்து வைக்கவில்லையே என வருந்தினார் வேங்கடநாதர். மனைவியிடம் சொல்லிக் கொள்ள வேண்டாம் மகனுக்கு உபநயனம் செய்துவிட்டு இங்கு வந்து சேர் என்றார் சுசீந்திரர். புவனகிரிக்கு சென்று வந்து மத்வ மடத்தின் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்ட சில தினங்களிலேயே சுசீந்திரர் மறைந்தார். அது முதற்கொண்டு வேங்கடநாதர் ராகவேந்திர தீர்த்தர் என அழைக்ப்பட்டார். தனது கணவர் துறவு பூண்டதை அறிந்த சரஸ்வதி கிணற்றில் விழுந்து தற்கொலை செய்து கொண்டாள். பேயுருவாக அலைந்து கொண்டிருந்த சரஸ்வதியை தன் பக்திப் பிரவாகத்தால் நற்கதியை அடைய வைத்தார். உடுப்பி, பண்டரிபுரம், கொல்லாபுரம், கர்நூர் என தீர்த்த யாத்திரை மேற்கொண்ட ராகவேந்திரர் ஆசாதோனி என்னுமிடத்திற்கு வந்தபோது தான் சித்தியடைய வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டதை உணர்ந்தார்.

 

கூடியிருந்த மக்களிடமும், சீடர்களிடமும் நான் வாழ்ந்த வாழ்க்கைக்கு பூமியில் மதிப்பிருக்கிறதோ இல்லையோ நாராயணன் இருக்குமிடத்தில் வைகுண்டத்தில் மதிப்பிருக்கும். நீங்கள் எல்லோரும் என் கண்களுக்கு நாராயணனாகவே தெரிகிறீர்கள். இந்த மரம் வீழப்போகிறது ஆனால் இந்த மரத்திலிருந்து வந்த விதையால் விருட்சமானவைகள் இந்த உலகில் இன்னும் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு வியாபித்திருக்கும். பல தீர்த்ததலங்களுக்கு சென்று வந்த இந்த திருவடி இன்று ஓய்வுகொள்ளப் போகிறது. அகத்தில்  உண்மையைத் தேடுபவர்களுக்கு அந்த நாராயணன் என்னும் நெருப்பு பற்றிக் கொள்ளும். பிறரிடம் அபகரித்து அனுபவிப்பது எதுவும் தன்னைத் தானே கொலை செய்து கொள்வதற்கு ஒப்பாகும். வாழ்க்கை நதி ஓடிக் கொண்டேயுள்ளது என்றாவது ஒருநாள் கடவுளுடன் சங்கமித்து தானே ஆகவேண்டும்.

 

வாழ்க்கையில் சிறிதளவாவது சத்தியத்தைக் கடைப்பிடித்தால் மரணத்தை பயமில்லாமல் எதிர் கொள்ளலாம். வெட்ட வெளிதான் நிஜம் இந்த உடல் தோன்றி மறையக் கூடியது. எந்தவொரு நீர்க்குமிழியும் கடலுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல. நாராயணன் எதற்கு முக்கியத்துவம் தருவான் என்று நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒருவனின் வயிற்றுப் பசியைத் தீர்க்க உணவளிக்கும் ஒருவனே அந்த நேரத்தில் அவனுக்கு கடவுள். நாராயணனின் படைப்பின் மீது இரக்கம கொள்ளாத நீங்கள் அவனிடம் பக்திபூண்டிருப்பதாகச் சொல்வதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. இங்கே எதுவும் சுயமாக பிரகாசிப்பதில்லை எல்லாமும் சூரியனிடமிருந்து வெளிச்சத்தை எடுத்துக் கொண்டவைதான். மேகத்தால் எத்தனை நாட்களுக்கு சூரியனை மறைத்து வைத்திருக்க முடியும். சத்தியம் ஒளியுடலைக் கொடுக்கும் அந்த ஒளியுடல் பூமியில் வெகு  நாட்களுக்கு இருந்து கொண்டிருக்கும்.

 

ஏற்றத்தின் போது தன்னைக் கர்த்தாவாக்கிக் கொள்வதும் இறக்கத்தின் போது கடவுளைக் குறைகூறுவதும் வேண்டாம். உருவத்தை மனிதர்கள் பார்ப்பார்கள் உள்ளத்தை இறைவன் பார்ப்பான். இந்த அந்தகார இருட்டில் சிறு அகல்விளக்கை நான் ஏற்றிச் செல்கிறேன் அது உங்களுக்கு வழிகாட்டும். இந்த உடல்தான் மண்ணோடு கலக்கப் போகிறது நான் என்னை நினைப்பவர்களின் நெஞ்சத்தில் வாழ்ந்திருப்பேன். இந்த உலகில் என் சரீரத்துக்கு வயது 100 ஆண்டுகளும், எனது சரிதம் புத்தகமாக 300 ஆண்டுகளும், எனது பிருந்தாவனம் கீர்த்தி பெற்று 700 ஆண்டுகளும் இப்பூவுலகில் நிலைத்திருக்கும். ஓம் நமோ நாராயணாய, ஓம் நமோ நாராயணாய, ஓம் நமோ நாராயணாய.